25مرداد 85 نوه دایی من(مامان سارا) امیررضا کوچولو به دنیا اومد اولین بچه ای بود بعد از خواهرزادم بوسیدمش خیلی دوست داشتنی بود بوی بهشت می داد انگار فرشته ای بود برای امتحان ما مامور شده بود اولین لباسی که توی بیمارستان تنش کردند از مشهد آورده بودم راستشو بگم مهرش به دلم نشسته بود انگار زمینی نبودعید 89 فهمیدم امیر رضا کوچولوی ما سرطان خون داره با ناباوری رفتم بیمارستان حضرت علی اصغر بخش خون مادرشو صدا زدم گفتم به من بگو دروغه گفت نه راسته خیلی دعا کردم اما نشد تو مراسم خدمت مامانم به من گفت دختر عمه جون چرا گریه می کنی گفتم امیررضا جونم عمه رفته پیش خدا با همون شیرین زبونیش بهم گفت :اینکه گریه نداره عمه رفته بهشت شیر عسل بخوره اونوقت من باید اینجا این همه درد بکشم کلی بهش خندیدیم خلاصه بگم فرشته آسمونی ما سال 91 نیاز داشت به پیوند مغز استخوان اما آزمایش های ما هیچکدام جواب نداد خاله جونش گفت از بند ناف توراهیش آزمایش بگیرند تنها آزمایشی که خورد اون کوچولوی تو راهی بود اما درست یک هفته قبل از به دنیا اومدن اون کوچولو امیررضا رفت پیش خدا تا به قول خودش بره بهشت و شیرعسل بخوره وقتی خبر شو شنیدم داشتم دق می کردم فقط گفتم خدایا راضیم به رضای تو به پدر و مادرش صبر بده هنوز مادرشو سر خاک می بینم میگه طاقت دورشو ندارم هر بار که میرم بهش میگم امیررضا جونم به عمه سلام منو برسون دوست دارم 9شهریور 91 منتظر داداشی امیررضا هستیم شما دعا کنید برای این مادر داغدیده

اولین باری که دیدمش تو بیمارستان فکر کردم خیلی خوشگله اما وقتی آوردمش خونه فهمیدم احساس مادرانه بود نه چیز دیگه 

سارا وقتی یکساله بود توی تاب خوابش برد 

برام دعا کنید تا بتونم خودمو ببخشم و اونایی که شادی و دنیای کودکانه منو خراب کردند ببخشم هنوز حس می کنم به خودم خیلی بدهکارم بچگی نکردم به وبلاگم سر بزنید
minasara88@blogfa.com
خانه کودکی و حرفهای ناگفته 

شادی را هدیه کن حتی به کسانی که آنرا از تو گرفتند ببخش آنانی که دلت را شکستند آنان لایق بخشیدن نیستند اما تو لایق آرامشی

دعا کن برای آنان که نفرینت کردند ، درخت باش بر غم تبرها بهار بشو و بخند که خدا هنوز آن بالا نظاره گر ماست

عشق یعنی آنکه ما باور کنیم             یک دل دیگر اراتمند ماست

دوستی همسایه نزدیک ماست            مهربانی هم خویشاوند ماست

                     گر خطر می بارد از این فصل درد

                        دوستی را اول باید بیمه کرد 

عکس سمت چپ بابا بزرگ سارا است و خانمی که ایستاده عمه جون سارا بانوست 

وقتی از لباس خوشش نیاد می گوید زدمش زدمش زدمش

وقتی من و بابا جهان حرف می زنیم به من می گوید مامان تو برو ظرفها رو بشور بابا جهان منه

به سپهر(پسری که در درمانگاه قائم باهم دوست شدند ) می گوید اسپری بیا باهم بازی کنیم

اگر از چیزی خوشش نیاید به سبک عزیز خدا بیامرز(مامان من) میگوید این درد نمی خوره

این قصه ادامه دارد.....

12 خرداد 91 به قصد رفتن به آبشار تهران از خانه خارج شدیم و جلوی در خانه تصمیم گرفتیم برویم زنجان مسافرت یکروزه به دایی علیرضا و خاله شیرین هم گفتیم آنها هم آمدند رفتیم زنجان
جای شما خالی خیلی خوش گذشت 

سلام بابا جهان

از اینکه یه هفته تنها موندی خونه تا به من و سارا خوش بگذره اجازه دادی بریم شمال ممنونم از

اینکه کمکم می کنی تا به آرزوم یعنی قبول شدن در مقطع فوق لیسانس باستانشناسی برسم

ممنونم خلاصه اینکه می دونم گاهی وقتها خیلی بی خیال هستی مثلا فردا یعنی روز 16 تیر ماه که

تولدمه یادت می ره اصلا برام مهم نیست چون تو آنقدر خوبی که جای خالی پدر و مادرم رو برام پر

کردی دوستت دارم

                                                                    همیشه بمون مهربان